W Drohobyczu działa Fundacja świętego Antoniego

W piątek 21 listopada w Świetlicy Ratuszu w Drohobyczu odbyła się prezentacja Fundacji św. Antoniego. Włączenie młodzieży w integracyjne procesy – to główna cel nowoutworzonej organizacji, członkowie której zajmowali się dziećmi i młodzieżą i dotąd, lecz teraz zdecydowali się na oficjalną rejestrację państwową. Ten krok do przodu – to większe możliwości dla organizacji skupiającej ludzi szczerych, życzliwych, dobrych i ofiarnych. Właśnie słowo „dobroć” użyto tu nie tylko dla upiększenia stylu czy jako pochlebstwa dla członków Fundacji, ale najpierw jako terminu dla określenia atmosfery panującej w tym gronie osób. „Gdzie miłość wzajemna i dobroć, tam znajdziesz Boga żywego” – te słowa z nowoczesnej pieśni kościelnej jaknajbardziej pasują do duchu Fundacji św. Antoniego, podobnie jak i krótka medytacja od Wspólnoty braci z Taizé „Ubi caritas et amor, ubi caritas, Deus ibi est’ („Tam gdzie miłość jest i dobroć, tam gdzie miłość jest, tam mieszka Bóg”).

Nawiązanie do tematyki religijnej nie jest tu przypadkowe. Pomysłodawca utworzenia Fundacji św. Antoniego i Prezes zarządu organizacji p. Olga Pawłowska jest osobą głęboko wierzącą, a jeszcze do tego ma doświadczenie pracy w Fundacji charytatywnej „Caritas-Spes” Kościoła Rzymskokatolickiego na Ukrainie pod opieką dobrze znanego w Drohobyczu ojca-bonifratra Brunona Marii Neumana. Dlatego wątek religijny był wyczuwalny jak na prezentacji Funmdacji w pomieszczenie Rady Miejskiej Drohobycza, tak i na otwarciu Świetlicy (Ośrodka Rozwoju Integracyjnego) Fundacji Świętego Antoniego przy ul. Szewczenki. I to nie tylko przez obecność poświęcającego pomieszczenie ks. Jerzego z farnego kościoła św. Bartlomieja w Drohobyczu, ale również poprzez umieszczenie figury św. Antoniego w Świetlicy Fundacji, poprzez przemówienie p. Olgi Pawłowskiej, która jak małe dziecko radowała się z tego, że w Kalwarii Zebrzydowskiej w intencji Fundacji odprawiają się Msze wieczyste. Ktoś może nie doceni takich „drobiazgów”, lecz dla człowieka głęboko wierzącego są one symbolem, po którym poznaje się osobę ściśle związaną z klerem, Kościołem, która łączy w sobie katolicką mistykę i zdrowy rozsądek przedsiębiorczości.

Wszyscy występujący na prezentacji mówili krótko, lecz klarownie i definitywnie. Jarek i Marjana, Oleg i Łesia, Łesia Adamiwna i Jula – każda z tych osób ma w Fundacji swe miejsce, swe zadania i obowiązki. Uczenie dobra poprzez piękno i sztukę, nauczanie młodych Ukraińców języków obcych (narazie tylko polski i angielski) poprzez nowoczesne metody, organizowanie wycieczek edukacyjnych, współpraca z oddziałami edukacji oraz rodziny i młodzieży samorządu w Drohobyczu, poszerzenie działalności na miasta Borysław, Truskawiec, Stebnik i na pobliskie wioski – planów jest wiele. A pomoże w ich spełnieniu, jak to często bywa, nie państwo, nie politycy, a dobrzy ludzie. I znowu, jak to często bywa, nie z Ukrainy, a z Polski – Fundacja dobroczynna Aniołów-Stróżów. Nawiązanę sa dobre kontakty i z Czerwonym Krzyżem.

Można by dużo mówić o tych wypadkach, kiedy uczestnicy Fundacji św. Antoniego jeszcze do jej rejestracji prawnej dosłownie ratowali życia młodych ludzi, w tym poprzez organizację leczenia za granicą i nadawania wsparcia emocjonalnego i psychologicznego w trudnych dla mlodych osób czasach. Można by wspomnieć o innych fundacjach Drohobycza, orudujących pieniędzmi, lecz nie mających powołania do spraw dobroczynnych. Można by, ale nie będziemy przedłużać tego artykułu. Mamy nadzieję, że o Fundacji św. Antoniego w Drohobyczu, która swoim patronem wzięła „świętego od rzeczy zagubionych”, jeszcze nie raz będziemy mówić i pisać jako o organizacji, pomagającej ludziom (szczególnie dzieciom i młodzieży) odnaleźć siebie, odnaleźć swe miejsce w życiu, nie zgubić się w tym świecie. Szczęść Boże Oldze Pawłowskiej i kierowanej przez nią Fundacji na ich drogach.

Włodzimierz Kluczak