Truskawiec jako ośrodek formowania dobrej opinii o Ukrainie wśród Polaków

Uzdrowis­ko Trus­kawiec w ob­wod­zie Lwowskim w os­tatnie 2-3 lata stało się prawdziwą Mekką dla Polaków. Tylko w maju 2018 r. Trus­kawiec od­wied­zilo 2 754 ob­ywateli Polski, a od czerwca ta li­czba co miesiąc wzras­ta z powodu czasu wakac­ji. Pola­cy stanowią połowę wszystkich zag­ranicznych gości Trus­kawca, wyprzed­zając kurac­juszy z Azer­bejdżanu, Białorusi, Mołdowy, Niemiec, Stanów Zjed­noczonych i in­nych krajów.

Przyc­zyną takiej popular­ności Trus­kawca są at­rakcyj­ne ceny i duży wybór zabiegów di­ag­nostycznych i lecznic­zych, włączonych w cenę turu. Niecały tysiąc złotych za 8 dni pobytu ze śniadaniem, ob­iadem, kolacją, di­ag­nostyką, lec­zeniem, zabiegami SPA oraz in­nymi op­cjami są ofertą kuszącą i nie do odrzucenia. Komen­tarze kurac­juszy o pobycie w Trus­kawcu w sieciach społecznoś­ciowych, w tym na Facebooku są przepeł­nione zachwytem i wzrus­zeniem, gotowoś­cią jechać tu znów i nawet agitacją w naj­lepszym tego słowa znac­zeniu.

Tak, na stronie Trus­kawiec wyjaz­dy sanatoryj­ne i lecznic­ze czytamy:

– Słyszałem od koleżanki, że to świet­ny kurort uzdrowis­kowy. Wypoc­zywala tam w marcu i znowu jed­zie w pazdzier­niku;

– Dopiero wróciłam, jest super, op­ieka lekarska bardzo dobra, zabiegi super, na wysokim poziomie, jed­zenie super, za dużo i bardzo smaczne, mówię o hotelu Kar­paty. Tylko mało czasu dla siebie ponieważ zabiegi pochłaniają i posiłki wys­tarczyły by dwa a nie trzy. Obsługa medyczna bardzo miła, pokoje czys­te…

Komen­tarzy w podob­nym stylu są wiele, a jeszcze więcej jest chętnych dowied­zieć się szczegółów o wyjaz­dach z tego czy in­nego mias­ta Polski na taki czy owaki ter­min. Podob­nie w sieci są umieszczone op­inie na temat wypoc­zynku w Trus­kawcu od ludzi z różnych środowisk: teat­rałów, inżynierów, lekar­zy, em­erytów, a nawet księży i sióstr zakon­nych.

20-tysięczne mias­teczko, w którym mieszka tylko okolo 30 rod­zin polskich i mies­zanych (tyle kar­totek jest w miejscowym kościele), stało się miejscowoś­cią gdzie język polski słyszy się na każdej ulicy i w każdym sklepie. Oprócz wygody dla Polaków jest też olbrzymia wygoda dla Ukraińców, i to nie tylko ekonomiczna (żywy pieniądz z Polski), lecz i polityczna.

Każdy Polak, przyjeżdżają­cy po raz pierwszy na Uk­rainę, jed­zie tu z różnymi ob­awami. Czy nap­rawdę te ban­derow­ce są tak straszne i podstępne? Czy nap­rawdę każdy Uk­rainiec chce ob­szachrować i ob­edrzeć Polaka jak lipkę? Czy aby tam jest be­zpiecznie? Czy warto jechać w taki zacofany kraj? Jak tam porozumieć się, gdy napew­no nie władają językiem polskim? Na ile taniej od­pocznę i pod­reperuję zdrowie na Uk­rainie i czy jest tam coś ciekawego do ob­ejrzenia? Takich i podob­nych pytań jest jeszcze wiele.

Otóż, w Trus­kawcu Pola­cy po dniu lub dwóch pobytu od­dychają lżej, al­bowiem ich obawy nie sprawdziły się. Mogą nie tylko dogadać się z per­sonelem i z miejscowymi po polsku, lecz też mają możliwość uc­zestnic­zenia we Mszy świętej po polsku, mieć przewod­nika po mieście i na wycieczki, dobrze władającego językiem polskim. Mogą pod­ziwiać gościnność ludzi, uprzej­mość i pozytyw­ne nas­tawienie. Mogą kupić tanie pre­zen­ty i czuć się nap­rawdę bogac­zami w porównaniu z Ukraińcami. Lecz też post­rzegają Ukraińców jako odrębny naród ze swoimi tradyc­jami, swoimi bohaterami, innym patrzeniem na his­torię, i co jest najis­totniejsze – bardzo przyc­hylnie nas­tawionymi na Polskę i Polaków.

Gdy do Lwowa Pola­cy jadą na 2-3 dni (a jak na dłużej, to z wielu wyjaz­dami po Kresach), to do Trus­kawca nie mniej jak na 7-8 dni, albo i na więcej. Jest to dość sporo czasu ażeby rozglądnąć się nie tylko powierzchow­nie, lecz zagłębić się w specyfikę mias­teczka jako oddźwir­cied­lenia kraju i społeczeństwa. Idąc do kościoła, przec­hodzą obok cerkwi. Wracając od pom­nika Mic­kiewic­za, mogą zejść w stronę i od­wied­zić pom­nik Szewczen­ki czy Fran­ki. Za kilka metrów od sied­ziby daw­nego właś­ciciela Trus­kawca Raj­munda Jaros­za z upamiętniającą go tab­licą zobaczą pom­nik Ban­de­ry. Niedaleko zaś stary muzyk gra na akor­deonie Poloneza Ogińskiego. Na polską flagą mogą nat­rafić nie tylko obok naj­lepszych sanatoriów mias­ta, lecz i obok niektórych re­staurac­ji i sklepów. A, i oc­zywiś­cie, błogosławi Polakom i nie tylko nasz wiel­ki Rodak, święty Papież Jan Paweł II, którego figura jest ulokowana w samym sercu mias­ta, przed kościołem, na rogu ulic Suc­howola i Ban­de­ry.

Pola­cy czują sie tu dobrze niezależ­nie od tego czy są w hotelu Kar­paty czy w hotelu Oscar, w sanatorium Szachtar czy Wik­tor, w de­lfinarium czy w niedużym pensjonacie. Dni mają wypełnione zabiegami i wycieczkami, a czas wolny mogą wykor­zystywać w dowol­ny sposób. Czują sie tu niby w domu, w Polsce, jed­nakże uś­wiadamiają sobie, że jest to zag­ranica, jedna z re­pub­lik byłego ZSRR, gdzie zyć było znacznie trud­niej niż w PRL-u. Tyd­zień czy dwa spędzone w Trus­kawcu często kar­dynal­nie zmieniają punkt wid­zenia na Uk­rainę i Ukraińców. Teraz głównymi as­oc­jacjami z tym krajem są już nie Wołyń, nie UPA, nie zab­rany przez Sowietów Lwów i nie zbrod­nie na narod­zie polskim, do których przecież przyc­zynili się Sowieci, a nie Ukraińcy. Teraz na pierwszy plan wyc­hodzą sanatoria, de­lfinarium, zamki i kościoły Wschod­niej Rzec­zypos­politej troj­ga narodów, przyjaź­ni lud­zie, dobry ser­wic, tani wypoc­zynek, skuteczne lec­zenie, mineral­na woda Naf­tusia, kom­fort w hotelu i nierówne uliczki spokoj­nego i uroc­zego uzdrowis­ka.

Diabeł tkwi w szczegółach. Szczegóły o Uk­rainie i Ukraińcach Pola­cy zbierają nie w daw­nym Lwowie i nie na uciążliwych kolej­kach na grani­cy. Dobra op­inia o Uk­rainie wśród Polaków jest for­mowana właśnie w takich małych mias­teczkach jak Trus­kawiec.

Włod­ziemierz Kluc­zak

About WOLODYMYR

Błogos­ławieni którzy wprowad­zają pokój, al­bowiem oni będą naz­wani syn­ami Bożymi.